Het is zover, het verhaal van de laatste fietsdag van m’n tocht naar Berlijn is klaar. Ik heb de grote stad bereikt, door bossen en langs de meren van Gladow en Potsdam. Met aankomst op de plek waar ik op heel verschillende momenten in m’n leven, en in het leven van Berlijn, was. Een intocht zonder publiek, een finish zonder medaille. Maar zo voelde het niet. Bedankt, lezers, voor jullie geduld. De tocht was gedenkwaardig, het schrijfproces ook. Ik heb uren gedwaald op Google Maps en op Wikipedia, om het opnieuw te laten leven, om het waar nodig een fundament of perspectief te geven.
Ondertussen wacht ik, met iedereen, af wat de komende tijd aan maatregelen gaat brengen. Want de herfsttocht van dit jaar gaat bijna beginnen. In welke vorm dan ook. Tot nader!
23 november 2020 om 09:27
Hallo Piet, wat heb ik genoten van je tocht naar Berlijn. De foto’s verhalen, het is alsof je meegaat niet alleen onderweg, maar ook in je gedachten. Duitsland is een fantastisch land om te fietsen, elk dorp heeft wel een bakker, het verkeer is anders en houdt meer rekening met je. De stoepen waar je binnen de bebouwde kom behoort te fietsen neem je dan maar voor lief. Mijmeren onderweg mag ik ook graag doen. Ik kom ook geregeld in Duitsland met de ligfiets want ik heb het geluk zo’n 16 km van de grens af te wonen. Ik kijk uit naar je volgende tochten op je ligger! Hartelijke groet Bennie!
23 november 2020 om 11:57
Leuk Bennie, dankjewel! Ik durf nauwelijks meer voorspellingen te doen over een volgende tocht, maar ben vastbesloten om in april volgend jaar naar Rome te fietsen, op m’n Nazca. Ik kan je verzekeren: ik kan niet wachten. Je gaat het hopelijk allemaal lezen.