Dag 13 van m’n tocht naar Rome is klaar en is nu te lezen. Een dag waarop de rust terugkeerde.Op dag 12 verliet ik je in m’n tent naast snoeiafval in een buitenwijk van Mapello. Waar ik uit nood geboren m’n tent neerzette omdat ik moest slapen, niets anders. Hoe ik me de dag erna voelde, de dag waarop ik naar Bergamo fietste, naar het Lago d’Iseo en naar Brescia, geeft goed weer hoe betrekkelijk zo’n dood punt is. Na een nacht goed slapen is alles gereset en ziet de wereld er anders uit. Ik weet dat het zo werkt, daarom schrik ik niet van een moeilijk moment. Ik heb ervoor gekozen mezelf flink aan het werk te zetten, dan kan zoiets gebeuren. Wat ik er op zo’n moment mee doe is waar het om gaat. Ik moet ergens veerkracht vandaan halen, blijven nadenken, in actie komen. Dat is gelukt, en dat beroep doen op mezelf kan helemaal geen kwaad. Het is als een verkoudheid die je af en toe moet oplopen om je weerstand op peil te houden, een weerstand die ervoor zorgt dat je iets kunt hebben en niet meteen omvalt.

Ik vertelde m’n Fietsersbond-vrienden over m’n plan om volgend jaar april naar Stavanger te fietsen. “Dat je daar nu al mee bezig bent, terwijl de zomer nog moet komen!” zei een van hen. De spijker op z’n kop. Wat ga ik deze zomer doen? De zomer is voor mij niet fietsseizoen nr. 1, dat heb ik al ‘ns verteld. De zomerdrukte vermijd ik liever. Afgelopen jaar kon het niet anders, door covid kon ik niet in april en mei naar Rome fietsen. En dat viel aan alle kanten mee. Sterker nog: ik ontdekte dat ik aanspraak onderweg af en toe nodig heb. Dus toch een zomertocht dit jaar? Ik denk het wel, maar geen grote en meeslepende. Een dag of 10-12, dat is gemakkelijk in alle thuis-agenda’s in te passen. Ik denk aan een rivierenroute. In Luxemburg, aan de Moezel, nam ik me voor om de Moezel-fietsroute te gaan fietsen, om zelf te ontdekken of het vooroordeel dat ik erover heb klopt of niet. Ik zou langs Maas en Rijn naar Koblenz kunnen fietsen en daar de Moezel kunnen volgen naar Schengen. En dan door Luxemburg, de Oostkantons en Belgisch Limburg terug naar Amersfoort. Ik zeg 1100-1200 kilometer, ik zeg 11-12 dagen. Ik zeg dat ik het ga doen.

Maar eerst de tocht naar Rome afmaken, schrijvend en herbelevend. Een tocht waarin de rust inmiddels is teruggekeerd en ik zomaar in een hotel sliep. Maar dat lees je in het verhaal van dag 13. Tot snel weer!