Een kort bericht, beste lezers. Over een uur vertrek ik naar Bolsward, waar ik morgenvroeg om twee minuten voor half zeven start in de Fietselfstedentocht 2023. Het gaat m’n zesde worden, ik voel me al een beetje veteraan.
Dag 1 van de tocht naar Stavanger staat erop, nu te lezen. Een vreemde dag, mild uitgedrukt, een dag waarbij me het schrijven van het verhaal moeite kostte. Hoe dat komt zul je begrijpen als je het verhaal leest, daar laat ik het hier bij, het heeft al veel van mijn aandacht gehad, ik wil nu m’n blik vooruit richten.
Voor wie het verhaal over de tocht via de Maasroute volgt: dag 9 (de een-na-laatste dag) is bijna klaar, dat verwacht ik de komende week te kunnen publiceren.
Dat is het voor nu, m’n hoofd zit vol met van alles, de tijd voor bespiegelingen komt weer als ik de rust hervonden heb. Zonder onrust geen beweging, maar daarom een kort bericht.
Tot nader!
3 februari 2024 om 13:12
Ik weet niet waar ik moet beginnen… begin dit jaar realiseerde ik me, dat op pad zijn met fiets en tent, het liefste is wat ik doe.
In gedachten ging ik twrug naar waar het allemaal begon. Bever Amsterdam.
Een lieve collega, Elsbeth. Zij ging met haar man fietsen naar Nepal. Het zaadje was geplant.
Hoe tof was het jullie, net vertrokken, in Luxemburg tegen te komen en nog uit te zwaaien. Hoe bijzonder was het jullie blogs te volgen, met alle poste restante gedoe van toendertijd….
Lang verhaal kort: in 99 maakte ik mn eerste fietstocht door het prachtige en gastvrije Turkije, jullie waren er geweest, ik moest er heen.
Sindsdien fiets ik rond, nooit langer dan een maand, vaak ook maar een week, of zelfs 2 nachtjes. Het maakt me niet uit, het is vrijheid, liefde, geluk.
Dank jullie lieve twee, voor deze inspiratie! En leuk om deze blog te vinden, ik smul van de verhalen. Liefs van een oud collega (zaterdag en donderdag avond hulp) Sanne
6 februari 2024 om 08:33
Hoi Sanne, wat een leuke reactie, dankjewel, ook namens Elsbeth. Ik kijk met veel plezier terug op de tijd dat Elsbeth bij B10 werkte, de tijd waarin ik haar leerde kennen en we met z’n tweeën in een flat van 20 vierkante meter woonden. Het moment dat we wegfietsten en jullie ons uitzwaaiden op de Stadhouderskade met een regen van rijst. Dierbare herinneringen. En mooi, van dat geplante zaadje, ik hoop dat er veel mooie bloemen uit blijven groeien, veel avonturen op twee wielen. Wat je zegt, fietsen met je spullen bij je is het mooiste dat er is… Hartelijke groet, ook van Elsbeth!
12 februari 2024 om 11:54
Dank je wel!