Een kort bericht, beste lezers, om je te vertellen dat dag 8 van de Maasroute nu te lezen is. Ik zet er vaart achter. Met nog een week te gaan tot m’n vertrek naar Stavanger probeer ik het verhaal over de Maasroute af te ronden, na terugkeer uit Noorwegen zal ik – als alles goed gaat – veel te schrijven hebben.

Het wordt tijd dat ik ga fietsen. Als ik m’n vorige berichten lees, zie ik dat een deel van de grijsheid van de winter nog in me zit. Gebeurtenissen uit het nieuws blijven aan me haken, al hebben ze niets met mij te maken. Ik ontvlucht ze, al schrijvend, op zoek naar de dingen waar ik blij van word. Gedachten over m’n plaats in de wereld kijken me aan, als een slechtnieuwsgesprek van een leerkracht of leidinggevende, zo’n gesprek waarin ik er niet in slaag uit te zoomen en het in perspectief te zien. Of zoals the Dude het meesterlijk zegt: “Yeah, well, you know, that’s just like your opinion, man”. Het gaat meer over mezelf en minder over fietsen. Ik zie het, begrijp het en accepteer het, maar weet ook dat het klaar moet zijn. Ik moet weer gaan fietsen, lucht door al die gedachten, kop in de wind (en in de regen, ben ik bang) en gaan.

Het wordt tijd. Tot nader!