De nacht sluipt weg, de lucht verbleekt, de schimmen vluchten zwijgend. Ik word wakker in het donker, doe wat kleren aan, ga naar beneden en loop via de achterdeur naar buiten. Ik sta aan de straat, in een wijk die slaapt. In de hoge flat tegenover ons brandt nog nergens licht. Natte catalpa-bladeren zijn op de klinkerstraat gevallen, de hibiscus is geel verkleurd. Ver boven me ruik ik water, maar het valt nog niet, het is droog. Ik spreid m’n armen als om me over te geven aan de wereld. Zie deze mens en aanvaard hem. Vandaag is hij zestig jaar geworden.

Wat zou je ervan vinden beste lezer, als ik je zou zien, als ik wat je doet zou zien in het licht van je leeftijd. Of van de man of de vrouw waar je op valt. Als ik je vooral zou zien als de mens met een bruine huid, een witte, een beukenhouten. Als alles wat je doet voort zou lijken te komen uit die Belg of die Nederlander. Ik heb het op deze pagina’s nooit over hoe lang ik op deze aarde rondloop, omdat je wat ik doe en wat ik denk misschien gaat verbinden aan de jaren die ik heb verzameld.

Toch is dat een deel van mij en een deel van ieder van ons. Dat we verliefd worden op die vrouw en niet op die man, hoe oud we zijn of waar we vandaan komen. Het zegt niet alleen iets over waar we ons geluk vinden, maar ook iets over wat we meemaken, wat we soms moeten doorstaan en over de oneerlijkheid van oordelen. Wie we zijn is niet alleen onze trots, maar soms ook ons stempel. Dat verdwijnt niet door het niet te noemen, we dragen het, vaak met eer en fierheid, soms zouden we willen dat het er niet was. Dat we alleen een stem waren en het alleen zou gaan over wat die stem zegt, niet over de mens die praat.

Soms. Want laten we ons hoofd in de lucht steken, zodat de wind eromheen kan waaien. Laten we fier zijn, laten we zijn wie we zijn, wat de wereld ook van ons denkt.

Dat is hoe ik m’n verjaardag vandaag ga vieren. Fier. Gisteren zag ik er tegenop en zette ik m’n voeten in het zand. Vandaag ga ik dat van me af schuiven, vandaag ben ik tot in elke vezel zestig jaar.

Ik bedank je, lezer, dat je m’n verhalen leest. Ik bedank je als je een Belg bent, een Nederlander. Een man, een vrouw. Als geliefde van een man of een vrouw. Als je leest om ergens anders te zijn, als je leest omdat je zelf ergens naartoe gaat. Als je een jonge mens bent of een oude. Ik bedank je, mens voor mens. Hiep, hiep, hoera!

Dag 1 van m’n tocht naar de Middellandse Zee staat er inmiddels op.