Op de een of andere manier had ik heimwee naar de winter en naar winterse tochten. Wat komt dan beter uit dan de nog ontbrekende dag van m’n tocht van Amersfoort naar Maastricht, vlak voor Kerst 2017, te beschrijven. Hij staat erop, ik heb gewacht met publiceren totdat hij helemaal af is. Een verhaal over mijn moeder, Maria, het mijnverleden en Narnia. En ook nog een beetje over fietsen. Hier te vinden. Na de zomerweken ga ik beginnen met de tocht langs de Vlaamse Parallel, twee weken geleden. Vier dagen fietsen in de schroeiende zon, door Flanders Fields, de Vlaamse Ardennen en de fruitstreek oost van Tienen. Van Vlissingen naar Maastricht.
Het plan voor de herfsttocht is er al. Ik ga naar Berlijn. Duizend kilometers, door een land waar ik nog weinig fietste. Ik hoed me voor de Duitse braafheid van cultuur en landschap, maar die hoop ik wat op te schudden door dwars door de Harz te gaan in plaats van erlangs. Vuurwerk verwacht ik niet, maar voormalig Oost-Duitsland is hopelijk nog rauw genoeg om het avontuur te voelen. Ik ga het zien. Jullie gaan het lezen.
Een hele fijne vakantie.
De spirit is terug, ik ga fietsen. Dit voorjaar was ik er niet klaar voor en heb ik de geplande tocht afgelast. M’n hoofd zat vol met kale bomen en grijze zandpaden. 
Het heeft lang geduurd, maar de 
Het beschrijven van de reis naar Nepal heeft soms iets weg van een ontdekkingstocht op een zolder waar je al twintig jaar niet meer bent geweest. Dierbare voorwerpen die achter kastdeuren verschijnen en die prachtige herinneringen bovenbrengen. Dingen waar je al jaren niet meer aan gedacht hebt en die er plotseling weer zijn. Die in die kast verdwenen omdat je een tijdlang met heel andere dingen bezig was. Luiers, liedjes uit Sesamstraat, Palmpasen-stokken, helpen bij het pepernoten bakken.
De Limca heeft z’n werk gedaan, de spirit om verder te gaan met het verhaal over onze 
Afgelopen week waren we een paar dagen in Londen. Op een avond gegeten bij 