“We are plain quiet folk and have no use for adventures. Nasty disturbing uncomfortable things! Make you late for dinner!” (Bilbo Baggins, The Hobbit).

Fietsen is het mooiste dat er is. Dichtbij en ver weg, naar een opdrachtgever of onderweg met een route of reisplan. Als ik op de fiets zit is de wereld van mij. Fietsen door Nederland, België of Europa. Of naar Nepal en terug, maakt eigenlijk niet uit. Het gevoel van vrijheid en autonomie, op eigen kracht overal komen, dat is waar fietsen over gaat.

Al fietsend voel ik me een ontdekker, van dingen die er al lang zijn maar die ik zelf nooit eerder zag. De verandering van het landschap, de sporen die mensen en de geschiedenis hebben achtergelaten. Dingen in mezelf die bovenkomen omdat ze de ruimte krijgen. Dingen van vroeger, dingen van nu. Zo stuk zitten dat ik niet wist dat het kon. Me zo gelukkig voelen dat ik niet wist dat het kon, in regen, sneeuw en zon, in alle jaargetijden. Weg van beeldschermen, prikkeloverdaad en de ruis van sociale structuren, met de voeten op de grond en m’n kop in de wind. Want buiten gebeurt het.

Doorgeven

Erover schrijven doe ik graag. Mijn eigen gefiets is ooit begonnen bij vrienden die me verhalen vertelden over hun fietsreizen. Ze hebben me kennis laten maken met iets dat ik destijds niet kende. Ze hebben me geïnspireerd, ze hebben iets in me wakker gemaakt dat nog steeds niet slaapt. Daar ben ik ze dankbaar voor. Ik ben zelf gaan reizen en heb ondertussen het een en ander meegemaakt. Avontuur, soms euforie, soms wanhoop en altijd dat verlangen naar het opnieuw weggaan. Dat avontuur en het geluk van het fietsen geef ik graag door, op deze pagina’s. Het krijgt inmiddels vorm, maar de steigers staan er nog, op m’n bureau liggen verhalen, m’n hoofd zit vol plannen. Ik hoop dat het nooit helemaal klaar zal zijn. Dankjewel dat je dit leest, en veel plezier met verder lezen!

Piet Peeters.