“We are plain quiet folk and have no use for adventures. Nasty disturbing uncomfortable things! Make you late for dinner!” (Bilbo Baggins, The Hobbit).

Als ik op m’n fiets zit, met m’n spullen bij me en een route in de gps, is de wereld van mij. Fietsen gaat bij mij tot aan de wortel. Reizen en tochten maken op de fiets is het mooiste wat er is. Fietsen door Nederland, door Europa of naar Nepal en terug. Maakt eigenlijk niet uit. Het gevoel van vrijheid, van totale autonomie. Al fietsend voel ik me een ontdekker – van dingen die er al lang zijn maar die ik zelf nooit eerder zag. De verandering van het landschap, de sporen die mensen en de geschiedenis hebben achtergelaten. Dingen in mezelf die bovenkomen omdat ze de ruimte krijgen. Dingen van vroeger, dingen van nu. Zo stuk zitten dat ik niet wist dat het kon. Me zo gelukkig voelen dat ik niet wist dat het kon. Fietsen tegen ieders verwachting in. Dwars door Delhi of de Dasht-e Lut woestijn in Iran. Fietsen waar je het meent te kennen. Langs de Rotte, door de Limburgse heuvels of door het Land van Cuijk. Weg van beeldschermen en sociale structuren, maar met de voeten op de grond en je kop in de wind. Want buiten gebeurt het.

Doorgeven

Erover schrijven doe ik graag. Mijn eigen gefiets is ooit begonnen bij vrienden die me verhalen vertelden over hun fietsreizen. Ze hebben me kennis laten maken met iets dat ik destijds niet kende. Ze hebben me geïnspireerd, ze hebben iets in me wakker gemaakt dat nog steeds niet is gaan slapen. Daar ben ik ze dankbaar voor. Ik ben zelf gaan reizen en heb ondertussen het een en ander meegemaakt. Avontuur, euforie, wanhoop en altijd weer dat verlangen naar het opnieuw weggaan. Dat avontuur en die lol van het fietsen wil ik graag doorgeven. Hier. Dat begint voorzichtig vorm te krijgen, maar overal staan nog steigers, op m’n bureau liggen verhalen en ideeën, m’n hoofd zit vol plannen en herinneringen. Ik hoop dat het nooit helemaal klaar zal zijn. Vooral de informatiepagina’s zijn nog in de groei en de structuur ervan zal nog veranderen. Maar geen nood, het gaat ergens naartoe. Dankjewel dat je dit leest, en veel plezier met verder lezen!

Piet Peeters.