Het is vijf over zes, woensdag 7 september, een paar kilometer ten zuiden van Bergen op Zoom. Op De nieuwe drenck is het nog donker, net als in het bos dat buiten het campinghek begint. Ik doe m’n licht aan en rijd knersend de bosweg op, op weg naar Antwerpen.

Op het fietspad langs de doorgaande weg komt een enkele woon-werkfietser me tegemoet. Aan de horizon breidt een lichte vlek zich uit, de dageraad begint me bij te schijnen. Op een landweg passeer ik een bord, ik ben in België. Een postauto passeert me, een aannemersbusje, een tractor. Boerderijen worden bomen en een hei, de Kalmthoutse Heide. Ik ben er alleen, in pure verrukking. Het licht wordt donkergeel en oranje, in de verte snateren ganzen. In Kalmthout kom ik in een druppelstroom van fietsers terecht. Speedpedelecs passeren me op vijf centimeter afstand, in Kapellen sta ik stil voor de spoorbomen. Het duurt niet lang of ik fiets mee in een forenzenstroom richting Antwerpen, naast me de E19 (hier al R1), mensen overal, beweging overal. Steen, verkeer, kranen en verkeerslichten. De zotte morgen.

Afgelopen woensdag had ik een overleg in Terneuzen, ik doe een opdracht voor de N.V. Westerscheldetunnel. Daar kom je niet met de trein, terwijl de fietsbus die je vanuit Zuid-Beveland (waar de trein wel komt) door de tunnel naar Zeeuws-Vlaanderen brengt niet reed. Uren in de auto was een schrikbeeld. Ik zag een kans voor een klein avontuur. Dinsdagavond nam ik de trein naar Bergen op Zoom, sliep daar op een camping in een hut (zodat tent en mat niet mee hoefden), en fietste woensdagmorgen via Antwerpen naar Terneuzen. De hei, de havens, met het Sint-Annaveer de Schelde over (hier zie je hoe je als fietser de Schelde over kunt, de lift van de Sint-Annatunnel op de Rechteroever was in onderhoud, dus nam ik het veer), langs Hulst en langs de Westerschelde. Koffie met een spie frangipane bij bakkerij Van Hoorick in Melsele. Ik kreeg m’n avontuur, het was geweldig.

Eigenlijk heb ik zoveel te vertellen, zoveel plannen en zoveel fietsplezier. Ik heb jullie gemist, het regelmatig schrijven en vertellen. Het was even stil aan deze kant, bij de opstart na een zomervakantie is het altijd storm in m’n hoofd. Chaos, onrust, weg willen, wie ben ik, wat ga ik doen. ‘Fietsen en schrijven’, is uiteindelijk altijd een deel van het antwoord. Hoe zich dat vertaalt in plannen en webpagina’s ga je dit najaar zien.

Ondertussen is er ook iets te lezen. Een van de dingen die ik me heb voorgenomen is het afwerken van losse eindjes. De vierde dag op de route langs de Vlaamse Parallel, via de Vlaanderenroute, was zo’n los eindje. Het verhaal van die vierde en laatste dag was er niet. Nu wel. En ik heb een informatiepagina toegevoegd aan het Rome-verhaal. Misschien al ontdekt, maar hier nog niet gemeld.

Ik ga weer schrijven en me daarna weer melden. Binnenkort met de eerste dag van de Maasroute, en met andere losse eindjes. Tot dan!