Foto boven: De Taklamakan-woestijn, Xinjiang, China.
In 1999 en 2000 zijn Elsbeth, de vrouw met wie ik mijn leven deel, en ik van Amsterdam naar Nepal gefietst. En daarna grotendeels weer terug naar huis. Na terugkeer heb ik destijds een klein deel van dit avontuur beschreven in drie artikelen in Outdoor Magazine, een outdoorblad dat niet meer bestaat. Familie en vrienden hebben snippers van onze belevenissen gehoord, maar het hele verhaal heb ik nog niet eerder verteld. Dat verhaal is op deze pagina’s aan het groeien.
Elsbeth en ik op de pas (2322 meter) bij Daman, Nepal. Op de achtergrond Dhaulagiri.
Stukje bij beetje
Het beschrijven van wat we in al die tijd hebben meegemaakt is een reis op zich. Drie dikke dagboeken met samen meer dan 600 bladzijden met geschreven aantekeningen en 2394 dia’s zorgen ervoor dat mijn herinnering op het juiste spoor blijft. Ik heb de kaarten nog, de Snel waarop ik fietste staat in de garage, de fietskleren van toen liggen als herinnering in de kast. Al zijn er inmiddels wat jaren verstreken, het voelt alsof ik vorige maand vertrok.
Het verhaal verschijnt hier stukje bij beetje, hoofdstuk na hoofdstuk, mijlpaal na mijlpaal, land na land. Wanneer het af is? Dat kan ik niet voorspellen, net zoals we bij ons vertrek niet wisten hoe lang we weg zouden blijven. Of waar we uiteindelijk uit zouden komen.
Dankjewel dat je dit leest. Veel plezier! Ik ga terug naar 1999. Terug naar het Surinameplein in Amsterdam, waar het allemaal begon.
Ten noorden van Tunçbilek, West-Turkije, wordt de weg gravel.
Klaprozen bij Montefiascone, vlakbij het Lago di Bolsena, Italië.
Het begin
Dit verhaal begint in het najaar van 1997, als ik aan een goede vriend van mij vraag “Henry, weet jij nog een leuke vrouw voor mij?” “Jazeker, en die komt komende woensdag bij ons eten en dia’s over fietsen in Turkije bekijken. Moet jij ook maar komen, kun je meteen kennis maken.” Dat ging niet gebeuren. Een grap was leuk, maar ik liet me niet koppelen.
Het ging wel gebeuren.
Zo begon het. Twee mensen, een vrouw en een man, die elkaar ontmoetten op een dia-avondje van een wederzijdse vriend. Ze waren beiden niet op zoek naar een relatie, geen zin in gedoe zeiden ze. Maar ze wilden beiden fietsen, wisten ze. Na die avond gingen ze elkaar weer zien, ontdekten ze. De volgende keer dat ze elkaar zagen, fietsend langs het Valleikanaal, praatten en praatten ze en spraken ze met elkaar af dat ze samen een lange fietsreis gingen voorbereiden. Ze zouden hem samen gaan maken en wel zien hoe het met elkaar zou gaan.
Er waren eens twee mensen die elkaar vonden, die fietsend en reizend met elkaar vergroeiden. Ze gingen weg en kwamen bijna twee jaar later weer terug.
Dit is ons verhaal.