Fietsen in het najaar voelt als de dag na een intens feest. Je besluit nog even langs te gaan bij de persoon die het feest heeft gegeven. Een persoon waarvan je houdt. De ochtendzon valt door de ramen en beschijnt de lege glazen, de stoelen die van zolder gehaald waren en de kado’s op de eettafel. Je bent er als enige en hebt eindelijk de kans om met haar te praten. Je zet muziek op, niet om op te dansen maar om naar te luisteren. Als de afwasmachine draait ga je beiden in de tuin zitten en heb je alle aandacht voor elkaar. Je kijkt terug naar het feest, je blikt vooruit naar de komende tijd. Naar het afscheid, als zij een half jaar op stage gaat naar een ver buitenland. In het voorjaar zul je haar weer zien, maar vandaag is ze er nog. En je weet waarom je van haar houdt en naar haar zult uitkijken.
Mooiste kleren
Ik ben niet zo van de feesten. Drukte en veel mensen om me heen, ik verdraag het, maar ben er niet voor gemaakt. Ik heb het naar m’n zin in de zomer, als het licht regeert en alles lijkt te kunnen. Maar ik ben verliefd op de kleuren en de milde warmte van het najaar. Als de natuur haar mooiste kleren aan heeft en de intensiteit van de zomer plaats heeft gemaakt voor de kalmte van bijna lege campings, rustige fietspaden en de laatste bloeiende bloemen.
Een link opent een nieuwe pagina.
Najaar 2017: Sittard-Eifel-Maastricht